3.To tylko ja,who really cares?

Pamiętam te dni co niszczyły od środka.
Wiesz.
I widzisz,czujesz,jakby przez Twoje ciało przeszło kilka mieczy
kurewsko ostrych.
Czujesz,dusisz się,nie możesz oddychać,płaczesz,płaczesz krwią
A jednocześnie uśmiechasz się,Och Droga Paranojo
Co jeszcze zrobisz,co jeszcze zrobisz prócz tego cholernego pochłaniania bierności?
Nie wstajesz,bardzo wygodnie jest siedzieć nisko.Bardzo.
Nawet z oszczepami które przeszywają ciało.
Bezpiecznie,wygodnie,pewnie.Jednostajnie.

I ból jest lepszy niż strach,czyż nie?

Wiem,doskonale wiem.

Tylko,ciii~
Tak naprawdę - who really cares?
Nie wiem dlaczego,nie umiem na to odpowiedzieć.
Zawsze pragnęłam obojętności,wiesz Win,chciałam być jak Ty.Codziennie coś w sobie zabijałam.
I stworzyłam potworka.
Który kocha tylko swoje pragnienia i naturę.
Nie wzrusza się,nie płacze,nie cieszy,nie jest spontaniczny,nie ma napadów.Nie ma.
Gdy inni się cieszą,przeżywają,wzruszają,irytują ja stoję z boku.Tak jak Ty.
Wkładam dłonie w kieszenie,
poprawiam bandanę,
podgryzam wargę coraz mocniej.
I zastanawiam się,a może inaczej dziwią mnie - dziwi mnie ich zachowanie.
Jestem obojętna,nie czuję niczego.
Zachwyca mnie tylko ta mała rzeczka,cudowna noc i miękki piasek.
Moja perspektywa.
Czy tak mi lepiej?Czy jestem szczęśliwa?
Jak mogłabym nie być skoro zawsze do tego dążyłam?Skoro chciałam,skoro pragnęłam?
Moja królicza nora jest wygodna.Wpadłam.
Ach,tyle jeszcze przede mną.
Z tym szczerym,acz obojętnym uśmiechem.

Wiesz ostatnio chciałam poczuć,
zrozumieć zachwyt,spróbować zadrgać "tymi" strunami
ale znów

znów

znów wybrałam swoją drogę.

nie mam serduszka kochanie

mam kawał mięcha.